سیارک ها
اندازه:
این کمربند شامل بیش از 200 خرده سیاره هست که قطر آنها به بیش از 60 مایل (100ک م) میرسد و در حدود 750,000 سیارک با قطر 1 کیلومتر و میلیونها سیارک با قطرهای کمتر در این ناحیه وجود دارد. سیارک سریس(Ceres) که در سال 1801 کشف شد دارای قطری در حدود 933 ک م هست که گمان زده میشه که حدود یک سوم کل جرم سیارکها را داشته باشد. در سال 1991 کوچکترین سیارک با نام 1991 BA کشف شد که فقط 6 متر عرض دارد. اغلب سیارکها قطری کمتر از 30 ک م دارند.
جنس :
جنس سیارکها معمولا از سنگ و فلز هست که باقی مانده هایی از شکل گیری منظومه شمسی هستند (چهار و نیم میلیارد سال پیش). با مطالعه شهاب سنگها نتایج خوبی درباره جنس سیارکها بدست آمده. در واقع بیشتر شهاب سنگها همین سیارکها هستند. دانشمندان سیارکها را از لحاظ اجزاء به دسته عمده تقسیم میکنند:
1- گروه اول که بیشتر در ناحیه خارجی کمربند قرار دارند و شامل مقدار زیادی کربن هستند و ساختار آنها از ابتدای شکل گیری منظومه شمسی تغییر زیادی نداشته است. 75%
2- گروه دوم که در بخش داخلی کمربند قرار دارند و از انواع کانی غنی شده اند. مانند آهن ، سیلیکات ، نیکل ، آب یخ زده ، دی اکسید کربن یخ زده و ... (کانی : عناصر یا ترکیبات شیمیایی طبیعی و معدنی جامد ، همگن ، متبلور با ترکیبات شیمیایی نسبتاً معین) .25%
دانشمندان با استفاده از ابزاری به نام استروسکوپ یا طیف نما نیز به تعیین ترکیبات شیمیایی سیارکها میپردازند.
دما و منشا :
دمای سیارکهای این ناحیه بطور متوسط در حدود -73 درجه سانتیگراد میباشد. درباره نحوه شکل گیری این ناحیه اطلاعات دقیقی وجود ندارد. دانشمندان نظریات مختلفی در این رابطه ارائه کرده اند. یکی وجود سیاره ای بین مریخ و مشتری و انهدام آن و دیگری وجود اجرام مختلف که تشکیل کمربند را داده اند.
کمربند کوئیپر(Kuiper)
منطقه ای دورتز از نپتون یا فرا نپتونی که به آن trans-Neptunian region نیز گفته میشود که در واقع یک دنیای بسیار عجیب و ناشناخته ای میباشد و شامل ذراتی از سنگ و یخ و مقدار بسیار زیادی از سیارک ها که در این ناحیه قرار دارند.
غیر از کمربند سییارکها و کویپر ، سیارکهایی بین زحل ولورانوس با نام گروه سنتروس و اجرام کوچکتری در فاصله مدار پلوتو با نام پلوتوئیدها نیز وجود دارند.
اندازه گیری
سال 1990 فقط 3 راه برای اندازه گیری قطر شیارکها وجود داشت.
روش اول استفاده از تلسکوپ و اندازه گیری فاصله آن از خورشید و محاسبه مقدار نور خورشیدی که بر روی سیارک تابیده شده یا گرمایی که از آن آزاد شده که میزان نور منعکس شده و یا گرمای آزاد شده از سیارک متناسب با اندازه آن میباشد.
روش دوم استفاده از تلیکوپ و اندازه گیری مدت زمانی که سیارک از دید خارج شده و به پشت یک ستاره رفته و ایجاد سایه کند.
روش سوم استفاده از رادیو تلسکوپها و تهیه عکس از سیارک.
از سال 1991 دانشمندان روش چهارمی رو استفاده کردند که خیلی دقیقتر بود و آن استفاده از ماموریتها و اکتشافات فضایی میباشد(Space Probes). در آن سال اولین ماموریت فضایی آمریکا برای عکس برداری از سیارکها اغاز شد و سیارک Gaspra اولین سیارکی بود که توسط فضاپیمای گالیله مورد عکسبرداری واقع شد. ماموریت گالیله مشتری بود که در راه رسیدن به آن باید از کمربند سیارکها عبور میکرد. در سال 96 ناسا ماموریت NEAR (Near Earth Asteroid Rendezvous) را انجام داد که به 1216 کیلومتری سیارک متیلدا رسید ماموریت نیر اولین ماموریتی بود ناسا یک فضاپیما را بر روی یک سیارک فرستاد و آنرا فرود اورد و توانست اطلاعات بسیار زیادی درباره ماهیت و منشا انها بدست آورد. این فضا پیما در فوریه 2001 در ساعت 3:01 بر روی سیارک eros فرود آمد. و در سالهای بعد این فضاپیما به دیگر سیارکها رسید.
فضاپیمای گالیله
فضاپیمای نیر
منابع :
http://www.nasa.gov/worldbook/asteroid_worldbook.html
http://en.wikipedia.org/wiki/Asteroid
http://en.wikipedia.org/wiki/Outer_Solar_System#Trans-Neptunian_region
