در آخرین عکیهای گرفته شده از این سیاره ، لکه ابر غول پیکر جنوبی این سیاره ناپدید شده است. در جدیدترین عکسهای مشتری که توسط منجم استرالیایی ، آنتونی وسلی گرفته شده است ، لکه ابر قرمز و بزرگ جنوبی ناپدید شده. 

این لکه ابر که بعنوان نماد مشتری و یک توفان عظیم در این سیاره بود که تقریبا به بزرگی دو سیاره زمین وسعت داشت! زمانی که لکه قرمز رنگ در حال ناپدید شدن بود ، نوار شمالی این سیاره شروع به بزرگ شدن کرد.

 تاکنون دلیل قطعی کوچک شدن لکه بزرگ قرمز رنگ در سیاره مشتری تعیین نشده است. به طور کلی اطلاعات اندکی از خصوصیات این لکه در اختیار دانشمندان قرار دارد و حتی دلیل قرمز به نظر رسیدن این لکه نیز تا به حال کشف نشده است.

منبع : www.space.com

1: پنج شنبه 12 آگوست آغاز بارش شهابی برساوشی. امسال خوش بختانه ماه را در آسمان کمتر داریم و در اوج این بارش ماه در آسمان نخواهد بود.

2: جمعه 13 آگوست مقارنه سه گانه ماه با سیارات زهره ، مریخ و کیوان خواهد بود. 

3: چهار شنبه 22 سپتامبر مقارنه ماه و مشتری و مقابله اورانوس. مشتری که با اومدنش نوید پاییز رو میده میشه با چشم برهنه دید و با تلسکوپ میتوان قمرهای اطراف اون رو مشاهده کرد. اورانوس این سیاره آبی هم به نزدیکترین فاصله خودش از زمین قرار میگیره.

4: شنبه 30 اکتبر سایه های دو قولو بر روی مشتری ، این شب بهترین زمان برای رصد قمرهای اروپا و گانیمد میباشد. 

5: دوشنبه 20 دسامبر ، بزرگترین اتفاق رخ خواهد داد. ماه گرفتگی کامل در این شب رخ میدهد که این ماه گرفتگی وارد 21 دسامبر میشود. خسوف کامل در بیشتر مناطق شرقی آسیا ، استرالیا ، آمریکا قابل مشاهده میباشد و در ساعت 22:38 به وقت جهانی قابل مشاهده میباشد و این روز کوتاهترین روز سال و آغاز زمستان است.

امیدوارم از این رویدادها لذت ببرید.

ستارگان متولد می‌شوند، میلیونها یا میلیاردها سال می‌درخشند و سپس می‌میرند. هر ستاره چرخه حیات چند مرحله‌ای دارد که در خلال آنها اندازه و دمایش شدیدا تغییر می‌کند. جرم هر ستاره (میزان ماده موجود در ستاره) تعیین کننده اصلی درازای عمر ستاره و نحوه تکامل آن می‌باشد. هر چه جرم ستاره بیشتر باشد، در واکنشهای هسته‌ای گازهایش را سریعتر می‌سوزاند و زودتر می‌میرد. پر جرمترین ستارگان برای چند میلیون سال دوام می‌آورند. آنهایی که جرم کمتری دارند، می‌توانند تا دهها میلیارد سال بدرخشند.

تكامل ستاره ،مراحل تحولاتى است كه ستاره در طول حيات خود پشت سرمى گذارد.در اين مسير طى ميليون ها سال ستاره دچار تحولات اساسى مى شود. مطالعه تكامل ستاره ها با رصد حيات يك ستاره غيرممكن است اغلب تحولات يك ستاره آنقدر كند اتفاق می افتند كه قرنهاطول میکشد به آنها پى ببريم.بنابراين اخترفيزيكدانان تعداد زيادى ستاره " هر كدام در مرحله خاصى از چرخه حيات خود"را رصد وبه كمك مدل هاى كامپيوترى ساختار تكامل آنها را شبيه سازى مى كنند.

نحوه تشکیل ستاره
گوی آتشین موردنظر در نظریه انفجار بزرگ ، حاوی هیدروژن و هلیوم بود، که در اثر انفجار بصورت گازها و گرد و غباری در فضا بصورت پلاسمای فضایی متشکل از ذرات بسیاری از جمله الکترونها ، پروتونها ، نوترونها و نیز مقداری یونهای هلیوم به بیرون تراوش می‌کند. با گذشت زمان و تراکم ماده دربرخی سحابیها شکل می‌گیرند. این مواد متراکم رشد کرده و توده‌های عظیم گازی را بوجود می‌آورند که تحت عنوان پیش ستاره‌ها معروفند و با گذشت زمان به ستاره مبدل می‌شوند. بسیاری از این توده‌ها در اثر نیروی گرانش و گریز از مرکز بزرگ و کوچک می‌شوند، که اگر نیروی گرانش غالب باشد، رمبش و فرو ریزش ستاره مطرح می‌شود و اگر نیروی گریز از مرکز غالب شود، احتمال تلاشی ستاره و شکل گیری اقمار و سیارات می‌رود.

زندگى ستاره به طور خلاصه به شش دوره تقسيم میگردد:

1- تولد(تراکم موضعی سحابی اولیه)
2- پیش از بلوغ(مرحله انقباض)
3- بلوغ (رشته اصلی)
4- سنین بالا که شامل غول قرمز یا ابرغول است (جرم ستاره تعیین کننده است)
5- مرحله دوران تغییرات 
6- مرحله نهایی که شامل کوتوله سفید - ستاره نوترونی و سیاهچاله است.(جرم ستاره تعیین کننده است)

مرگ ستارگان
سه طریق برای مرگ ستارگان وجود دارد. ستارگانی که جرم آنها کمتر از 1.4 برابر جرم خورشید است. این ستارگان در نهایت به کوتوله‌های سفید تبدیل می‌شوند. ستارگانی که جرم آنها بیشتر از 1.4 برابر جرم خورشید است، در نهایت به ستارگان نوترونی و به سیاه چاله‌ها تبدیل خواهند شد. دیر یا زود سوخت هسته‌ای ستارگان به پایان رسیده و در این صورت ستاره با تراکم خود انرژی گرانشی غالب آمده و این تراکم (رمبش) تا تبدیل شدن الکترونهای آزاد ستاره به الکترونهای دژنره ادامه پیدا می‌کند، که در این صورت ستاره به یک ستاره کوتوله سفید تبدیل شده است. برخی از ستارگان از طریق انفجارهای ابر نواختری در ستارگان نوترونی تبدیل می‌شوند. ستارگانی که بیشتر از 1.4 و کمتر از سه برابر جرم خورشید دارند، به ستاره نوترونی تبدیل شده و آنهایی بیشتر از سه برابر جرم خورشید دارند، عاقبت به سیاه چاله تبدیل می‌شوند. سیاه چاله آخرین مرحله مرگ ستاره می‌باشد.

منابع :

daneshnameh.roshd.ir

www.haftaseman.ir

www.illinoislighting.org

قطعا تا به حال غروب قرمز رنگ خورشید را دیده اید و از آن بسیار لذت برده اید. یکی از زیباترین و در عین حال غم انگیزترین مناظر طبیعت همین غروب خورشید است. آیا تا به حال از خود پرسیده اید که چرا غروی خورشید قرمز رنگ است؟

باید بدانیم که این خود خورشید نیست که هنگام غروب، قرمز می شود . بلکه این تنها نظر ماست که در آن لحظه ی خاص ، خورشید را بدینگونه جلوه گر می یابیم .

تنها چیزی که به هنگام غروب فرق کرده و باعث رنگ قرمز خورشید شده مسافتی است که نور آفتاب باید آن را در داخل اتمسفر یا جوّ زمین بپیماید . چه هر اندازه که خورشید از افق پایین تر می رود مقدار مسافتی را که نور در جوّ می پیماید ، بیشتر می شود.

اکنون به خاطر آوریم که نور آفتاب ترکیبی است از نور های رنگارنگ است.

نور آفتاب بطور عادی به نظر ما سفید جلوه می کند. ولی چون جوّ زمین ، یعنی هوای گرداگرد آن از ذرات هوا، غبار، بخار آب و سایر اجسام ناخالص مملوّ، است ، از این رو نوری که از آن عبور می کند ، به وسیله ی این ذرات به رنگ های گوناگونی منعکس می شود.

اتمسفر یا جوّ زمین به گونه ای است که نور بنفش ، آبی و سبز را بیشتر از نور قرمز و زرد منتشر می کند. از این رو چون خورشید در افق رو به پایین می رود ، جوّ زمین رنگ های قرمز و زرد را بیشتر در خود نگه داشته ، بیشتر آنها را به دید ما می آورد. پس به همین دلیل است که افق هنگام غروب به رنگ قرمز جلوه گر می شود.

در ضمن ، همین سیستم خاص نورافشانی که در جوّ زمین وجود دارد، برای ما مطلب دیگری را نیز روشن می سازد. آن این که چرا ما آسمان را به رنگ آبی می بینیم ؟ نور بنفش و آبی دارای امواجی کوتاه هستند . یعنی حدود ده مرتبه سریع تر از امواج نور قرمز در جو زمین پخش می شوند. این نکته می رساند که اشعه ی قرمز خود بطور مستقیم در جو زمین حرکت می کنند، ولی امواج آبی باید به وسیله ی ذرات هوا ، آب و غبار پخش گردند پس وقتی که ما سر به آسمان بلند می کنیم ، در حقیقت امواجی را می بینیم که بدین گونه پخش شده اند . آنگاه از همین رو است که آسمان به نظر مان آبی رنگ می نماید.

منابع :

4sooyeelm.com

setareyesobhgahy.blogfa.com

اگر علاقه مند به آسمان شب باشید حتما به آسمان بالای سر خود نگاه کردیه این و تعداد بسیار زیادی  از ستارگان را در بالای سر خود دیده اید. در ابتدا این شتارگان بدون نظم بنظر میرسند اما با کمی دقت میتوانید برای مجموعه چند  ستاره یک شکل خاص را در نظر بگیرید. این شکل و نقش بندی که برای خود ترسیم کرده اید ، درواقع یک صورت فلکی است! درحدود 4500 سال قبل، مردم شرق مدیترانه شروع به تقسیم بندی آسمان با نقش های خیالی کردنداین اشکال نام خدایان، الهه ها، قهرمانان و جانوران را دارند.

دب اکبر و اصغر مشهورترین صور فلکی.

به امید آنکه این کابوس به سراغ مشتری نرود و شایعه ای بزرگتر مبنی بر مشاهده 3 ماه در آسمان نشنویم...

منبع : Nojum News

جسمی آسمانی که از ستاره بزرگتر و نور آن پخش تر به نظر می رسد.در گذشته این اسم به تمام اجسام با این ویژگی داده شده مانند کهکشانها خوشه های باز خوشه های کروی و.....ولی در حال حاضر به توده های گازی وغباری که قابل تفکیک به ستاره نیستند اطلاق می شود.

در بسیاری از مناطق فضای میان ستاره ای ابرهای بزرگی از گاز و غبار وجود دارند که آنها را سحابی (به معنای ابر) می نامند. سحابی ابري از ذرات گرد و غبار و گازها در فضا است. واژه نبولا کلمه لاتين براي سحابی است. ستاره شناسان اوليه اين اصطلاح را براي كهكشان هاي دور، یعنی کهکشان های خارج از كهكشان راه شيري مورد استفاده قرار مي دادند. چنين كهكشان هايي سحابی برون كهكشاني ناميده مي شدند این کهکشان ها شبيه به وصله پينه هاي مه آلود نور ميان ستارگان به نظر می رسیدند.

امروزه، بيشتر ستاره شناسان واژه سحابی را فقط براي ابرهاي گرد و غبار و گاز موجود در كهكشان راه شيري و ديگر كهكشان ها مورد استفاده قرار می دهند.

در ادامه مطلب انواع سحابی ها را خواهید شناخت:

امسال نیز مانند سالهای قبل شاهد بارش شهابی برساوشی خواهیم بود.

 اوج اين بارش در شامگاه 21 و بامداد روز جمعه 22 مرداد ماه است كه از ايران با چشم غير مسلح قابل رويت است.

قبل از هر چیز کمی درباره بارش شهابی بنویسم:

بارش شهابی چیست؟

اغلب شهابهایی که در آسمان مشاهده می شوند، اتفاقی هستند. اینگونه شهابها، از نقطه خاصی در فضا نمی آیند و عامل بوجود آورنده آنها، ذرات ریز بین سیاره ای است که به طور پراکنده در فضا پخش شده اند. زمان وقوع شهابهای اتفاقی قابل پیش بینی نیست و رصد آنها کاملا تصادفی است. برخلاف اینگونه شهابها، گروه دیگری هستند که به صورت بارش شهابی (شهاب باران- رگبار شهابی)دیده می شوند.
بارش شهابی هنگامی رخ می دهد که زمین از میان توده ای از ذرات فضایی عبور کند. در این هنگام، چون ذرات زیادی با جو زمین برخورد می کنند، در مدت کوتاهی تعداد زیادی شهاب می توان مشاهده کرد.
بارشهای شهابی در مناطق مشخصی از آسمان مشاهده می شوند و در هر بارش شهابی، به نظر می رسد که تمام شهابها از یک نقطه بیرون می آیند. به عبارتی اگر از صحنه بارش شهابی فیلمی تهیه شود و سپس آن را به صورت معکوس نمایش دهیم این طور به نظر می رسد که تمام شهابها به سوی یک نقطه حرکت می کنند. این نقطه را کانون بارش یا نقطه نور باران می نامند.
کانون بارشدر هر سال چندین بارش شهابی رخ می دهد و هر کدام در قسمت خاصی اتفاق می افتند. بارشهای شهابی را از روی مکان کانون بارش نامگذاری می کنند به این ترتیب که یک حرف “ی” به آخر نام صورت فلکیی که کانون بارش در آن قرار دارد، اضافه می کنند. مانند: بارش شهابی اسدی، برساوشی، شلیاقی و … اگر در صورت فلکی خاصی بیش از یک بارش اتفاق افتد، از نزدیکترین ستاره درخشان به کانون بارش استفاده می کنند. مانند بارش شهابی اتا-دلوی و دلتا-دلوی.
با مثال ساده ای می توانید در یابید که چرا به نظر می رسد تمام شهابها از یک نقطه می آیند. به تصویر زیر نگاه کنید. تمام خطوط آن به نقطه واحدی در مرکز رسیده اند، با هم موازی هستند.
بارش شهابی هنگامی اتفاق می افتد که زمین از میان توده ای از ذرات بگذرد. این ذرات در مدارهایی موازی و نزدیک به هم به دور خورشید می گردند. وقتی که زمین از میان آنها عبور می کند، این ذرات به طور موازی به جو برخورد می کنند و ما اینطور تصور می کنیم که آنها از یک نقطه سرچشمه می گیرند.

منشاء

منشاء بسیاری از بارش های شهابی، دنباله دارها هستند. این صخره های یخی با حرکت خود ذرات ریزی به جا می گذارند. با نزدیک شدن دنباله دار به خورشید تعداد ذرات به جا مانده افزایش می یابد. بنابراین مدار دنباله دار مملو از ذراتی می شود که با همان سرعت دنباله دار و تقریبا” در همان مدار به دور خورشید گردش می کنند. به دلیل حرکت متناوب زمین به دور خورشید ، سیاره ما در زمان مشخصی از سال به نزدیکی مدار دنباله دار می رسد و با برخورد به این ذرات بارش شهابی رخ می دهد.
بارشهای شهابی هر سال تکرار می شوند. برای مثال، هر سال در بیستم مرداد، زمین از میان توده ای از ذرات، که از دنباله دار سویفت-تاتل به جای مانده اند عبور می کند و بارش شهابی بر ساوشی رخ می دهد. بارش برساوشی زیباترین و غنی ترین بارش شهابی است. در جدول زیر اسامی تعدادی از بارشهای شهابی مشهور به همراه ویژگی هایشان را مشاهده می کنید. زمان شروع بارش (ورود زمین به توده ذرات)، زمان اوج بارش (زمان رسیدن زمین به بخش متراکم) و زمان پایان بارش (خروج زمین از توده ذرات).

شلیاقی 2 اردیبهشت
اتا- دلوی 15 اردیبهشت
دلتا – دلوی جنوبی 7 مرداد
دلتا – دلوی شمالی 21 مرداد
برساوشی 22 مرداد
جباری 30 مهر
ثوری جنوبی 12 آبان 2
ثوری شمالی 22 آبان
اسدی 26 آبان
جوزایی 23 آذر
دب اصغری 2 دی
ربعی 13 دی

منبع : www.findfa.com

بارش شهابي برساووشي

بارش شهابي برساووشي يكي از معروفترين بارش هاي شهابي ساليانه است كه در2 2-21 مرداد به اوج فعاليت خود مي رسد. شايد به جرات بتوان گفت كه بارش شهابي برساووشي، يكي از شورانگيزترين فستيوالهاي ساليانه نجومي باشد كه در شب هاي گرم تابستان منجمان آماتور را گردهم مي آورد. نخستين گزارشات رصد اين بارش به بيش از 2000 سال پيش بر مي گردد كه در شرق دور(چين،ژاپن و ...) ثبت شده است. دنباله دار منشاء بارش برساووشي دنباله دار سويفت-تاتل است كه در سال 1862 توسط لوييس سويفت از نيويورك و هورس تاتل از رصدخانه هاروارد كشف شد. چند سال پس از كشف اين دنباله دار بود كه «شياپارلي» با كمك محاسباتش نشان داد كه دنباله دار سويفت-تاتل منشاء بارش شهابي است. اين اولين بار بود كه ارتباط بارش شهابي و دنباله دار به اثبات مي رسيد. افزايش فعاليت بارش برساووشي در سالهاي 63-1861 تاييد كننده اين مطلب بود. دوره تناوب دنباله دار سويفت-تاتل حدود 130 سال است و آخرين بار در اوايل دهه 1990 به حضيض خود رسيد و در سالهاي 1992و 1991 نيز تعداد شهابهاي بارش برساووشي بيش از حد معمول بودند. در زمان اوج اين بارش شهابي در زير آسمان تاريك در هر ساعت دهها شهاب قابل مشاهده خواهد بود.

منبع : www.parssky.com

منبع :سایت ماهنامه نجوم

برای دیدن تصاویر بسیار زیبای این پدیده به ادامه مطلب مراجعه کنید.