(¯`·._برفراز تاریکی

گردش کامل نپتون به دور خورشید!

خوب به نظر این موضوع اصلا چیز مهمی برای گفتن نیست اما یکیم بیشتر بهش فکر کنیم!

نپتون به عنوان دورترین سیاره منظومه شمسی که دارای بزرگترین مدار است ، در 23 سپتامبر 1846 کشف شد. و حالا بعد از گذشت حدود 165 سال سرانجام این غول آبی رنگ برای اولین باز بعد از کشفش مدار خودش رو به دور خورشید کامل کرده.

+ نوشته شده در سه شنبه هشتم شهریور ۱۳۹۰ساعت 20:46 توسط سامان |

عید فطر

سلام

خوب ظاهرا تعطیلات عید فطر شده دو روز. امیدوارم که همین طور باشه!

همیشه در مورد اول ماه رمضان و شوال سوالات و شبهات زیادی بوده که چه روزی اول این ماه هاست.

خوب من الان براتون نموداری رو گذاشتم که نشون میده سه شنبه 8 شهریور قطعا ماه در آسمون دیده میشه و روز چهارشنبه عید فطر خواهد بود.

در این تصویر مناطق رنگی رو مشاهده میکنید که نواحی که با رنگ نارنجی مشخص شده اند به راحتی ماه رو میبینند و مناطق زرد رنگ به سختی و با ابزار رصدی مانند تلسکوپ میتونن ماه رو ببینن. ایران هم در منطقه نارنجی قرار داره و یعنی به راحتی ماه دیده خواهد شد. این نمودار از روی محاسبات و تجربیات رصدی سالهای قبل بدست اومده و بسیار دقیق میباشد.

عیدتون پیشاپیش مبارک.

+ نوشته شده در یکشنبه ششم شهریور ۱۳۹۰ساعت 16:35 توسط سامان |

ابرنواختر PTF 11kly

ابرنواختر (انفجار ستاره) جدیدی در کهکشان مارپیچی معروف ام101 در دب اکبر کشف شد. به زودی تا حد دید تلسکوپهای کوچک پرنور می شود.

این ابرنواختر از نوع Ia که روزی به یک کوتوله سفید تبدیل خواهد شد. این ابرنواختر توسط تلسکوپ یک و دودهم متری Samuel Oschwin Telescope در کالیفرنیا کشف شده است.

+ نوشته شده در جمعه چهارم شهریور ۱۳۹۰ساعت 13:42 توسط سامان |

تا کی دو ماه در آسمان باشد؟؟!!

سلام به همه دوستان

بله باز هم 5 شهریور شد و شایعه دو ماه در آسمان در اینترنت پخش شد.!!

اخه تا کی؟؟؟؟ هر سال همین موقع که میشه این شایعه پخش میشه که مریخ در نزدیکترین فاصله خودش با زمین قرار داره و به اندازه ماه در آسمون میشهو ما دو ماه در آسمان داریم.

داستان از کجا شروع شد؟:

تقریبا 7 سال پیش بود که مریخ به نزدیکترین فاصله خودش با زمین رسید چیزی حدود یک سوم فاصله کنونی خودش با زمین که از همون زمان این داستان شروع شد که هر سال قراره مریخ به نزدیکترین فاصله خودش برسه!!! و البته اون موقع هم درخشندگیش حتی به اندازه مشتری هم نرسید.

خلاصه از اون سال تا حالا هر سال این داستان تکرار میشه و مردم میرن سرکار!!!

دوستان هیچ خبری نیست ، اصلا در اون ساعات مریخ در آسمون دیده نمیشه جون قبلش غروب کرده حدود ساعت 4 بعد از ظهر مریخ غروب کرده و اصلا در آسمون نیست پس دوستان بخودتون زحمت ندید و شب زنده داری نکنید !!!

+ نوشته شده در پنجشنبه سوم شهریور ۱۳۹۰ساعت 13:23 توسط سامان |

ابری که 140تریلیون برابر زمین آب دارد

با اجازه از شهاب دوست عزیز که ایم مطلب رو در فیس بوک خودش قرار داده

من هم بدون کم و زیاد اینجا قرارش میدم:

اخترشناسان موفق به کشف ابر عظیم و 12 میلیارد ساله ای شده اند که میزان آب نهفته در آن 140 تریلیون برابر آبهای موجود در اقیانوسهای زمین است.

اخترشناسان موفق به کشف قدیمی ترین و بزرگترین توده آبی شدند که تاکنون در جهان کشف شده است، ابری عظیم و 12 میلیارد ساله که در خود 140 برابر آبی که در اقیانوسهای زمین در جریان است را پنهان کرده است.

این ابر مملو از بخار آب سیاهچاله عظیمی که اخترنما نامیده می شود را در فاصله 12 میلیارد سال نوری از زمین در بر گرفته است. این کشف نشان می دهد آب از زمان آغازین جهان هستی پدیده ای عادی و فراوان به شمار می رفته است. به گفته اخترشناسان از آنجایی که نور مشاهده شده از این اخترنما 12 میلیارد سال پیش تابیده شده و اکنون به زمین رسیده است، می توان گفت آبی که در این ابر قرار گرفته تنها 1.6 میلیارد سال پس از پیدایش جهان هستی به وجود آمده است.

اخترنماها از جمله درخشانترین، قدرتمندترین و پرانرژی ترین پدیده ها در جهان هستی به شمار می روند که قدرت خود را از سیاهچاله های عظیمی به دست می آورند که غبارها و گازهای کیهانی را در خود مکیده و انرژی زیادی را به خارج ساطع می کنند.

در این پروژه محققان بر روی اخترنمایی خاص به نام APM 08279+5255 مطالعه کردند که سیاهچاله ای 20 میلیارد برابر عظیم تر از خورشید را درون خود داشته و انرژی آن برابر یک کوادریلیون خورشید است.

برای انجام این مطالعه محققان از دو تلسکوپ مختلف، تلسکوپهای هاوایی و کالیفرنیا برای تایید وجود بخار آب در این اخترنما استفاده کردند. حجم بالای بخار آب موجود در این ابر موجب شگفتی بسیاری از محققان شد زیرا مقدار این آب 400 برابر بیشتر از آبی است که تا کنون در کهکشان راه شیری کشف شده است، شاید به این دلیل که تمامی آب موجود در کهکشان راه شیری به جای بخار در شکل یخ وجود دارند.

بر اساس گزارش ان بی سی، بخار آب در این اخترنما در محدوده ای به وسعت صدها سال نوری توزیع شده است. این ابر درجه حرارتی برابر منفی 63 درجه فارنهایت دارد و تراکم آن 300 تریلیون بار کمتر از تراکم اتمسفر زمین است. این ابر نسبت به ابرهای معمولی و رایج در کهکشان راه شیری پنج برابر داغتر و 10 تا 100 برابر متراکم تر است

منبع

+ نوشته شده در یکشنبه بیست و سوم مرداد ۱۳۹۰ساعت 18:2 توسط سامان |

تازه‌ترین نوشته استیون هاوکینگ: ما از کجا آمده‌ایم؟

مجله معتبر «نیو ساینتیست» در تازه‌ترین شماره خود مطلبی چاپ کرده است به قلم فیزیکدان نظری و کیهان‌شناس بریتانیایی، استیون هاوکینگ، درباره پیدایش هستی و حیات در کائنات که چکیده‌ای از آن در پی می‌آید:

«از کجا آمده‌ام؟ آمدنم بهر چه بود؟»

بر اساس باورهای قدیمی مردم آفریقای جنوبی، پیش از ما فقط تاریکی وجود داشت و آب و خدایی بزرگ به نام «بومبا».

یک روز بومبا دل‌درد گرفت و خورشید را بالا آورد. خورشید هم بخشی از آب‌های زمین را بخار کرد و خشکی به وجود آمد. بومبا که هنوز ناخوش بود، ماه را بالا آورد؛ پس از آن ستارگان را و پس از آن‌ها پلنگ، کروکودیل، لاک‌پشت و، دست آخر، انسان‌ها را.

این اسطوره آفرینش، مانند بسیاری از اسطوره‌های دیگر، با هدف پاسخ به پرسش‌های بنیادین و دیرینه بشر ساخته و پرداخته شده است، پرسش‌هایی که کماکان ذهن ما را به خود مشغول می‌کنند.

خوشبختانه امروز ما ابزاری را در اختیار داریم که به کمکش می‌توانیم پاسخ پرسش‌هایمان را بیابیم و آن ابزار علم است.

نخستین پاسخی را هم که برای پرسش اساسی «از کجا آمده‌ام؟» یافتیم هشتاد سال پیش بود، زمانی که ادوین هابل در دهه ۱۹۲۰ میلادی به کمک تلسکوپ ۱۰۰ اینچی خود، بر فراز کوه ویلسون در لس‌آنجلس، شروع به رصد آسمان کرد.

هابل در کمال شگفتی مشاهده کرد که کمابیش همهٔ کهکشان‌ها در حال فاصله گرفتن از ما هستند. به علاوه، او متوجه شد که هرچه کهکشان‌ها دور‌تر باشند، با سرعت بیشتری از ما دور می‌شوند. این کشف که به «انبساط جهان هستی» معروف شد، یکی از بزرگ‌ترین اکتشاف‌های علمی تاریخ بشر تا به امروز به حساب می‌آید.

نظریه انبساط باعث تحول در مباحثه‌ای شد که نقطه آغازین هستی موضوع آن بود. اگر کهکشان‌ها در حال دور شدن از یکدیگر هستند این بدان معناست که در گذشته نزدیک‌تر بوده‌اند و اگر سرعت حرکت‌شان ثابت بوده است، میلیارد‌ها سال پیش بر روی هم قرار داشته‌اند. اما آیا این نقطه آغازین جهان هستی بوده است؟ در آن زمان بسیاری از دانشمندان از این که جهان هستی نقطه شروع داشته است ناراضی بودند، زیرا این امر برای ایشان به معنای ناکارآمدی قوانین علمی فیزیک بود.

در این مرحله برای توجیه چگونگی پیدایش جهان هستی و توضیح نقطه آغازین آن یک عامل خارجی مورد نیاز بود که برای راحتی کار می‌توان نامش را «خدا» گذاشت. از این روی، فرضیه‌هایی مطرح شد مبنی بر این که جهان هستی در حال حاضر نیز در حال بسط و گسترش است، اما هرگز نقطه شروعی نداشته است. شاید بهترین پاسخی که در این راستا مطرح شد، نظریه‌ای بود که در سال ۱۹۴۸ پیشنهاد شد که «نظریه حالت پایا» نام دارد.

طبق نظریه حالت پایا، جهان هستی همواره شکلی ثابت و استوار داشته است. برتری این آخرین ویژگی آن بود که به نوعی یک پیش‌بینی «قابل آزمایش» به شمار می‌آمد که شرط لازم هر روش علمی است. با این حال بررسی‌ها نشان داد که نظریه فوق واجد این پیش‌نیاز علمی نیست.

مدرک اثبات وجود برای تایید نظریه پیدایش جهان با چگالی بسیار بالا در اکتبر سال ۱۹۶۵ ارائه شد. در آن زمان دانشمندان به وجود تشعشعات ضعیف مایکروویو در فضا پی بردند. تنها توجیه علمی برای وجود این تشعشعات آن بود که بازمانده یک حالت اولیه با چگالی بسیار بالا و داغ هستند. با گسترش کائنات این پرتو‌ها رفته‌رفته سرد‌تر شدند تا این که امروز ما فقط باقی‌مانده آن‌ها را مشاهده می‌کنیم.

ارائه نظریات نوین نیز به یاری این اندیشه آمد. من [استیون هاوکینگ] به همراه راجر پنروز نشان دادم که اگر نظریه کلی نسبیت اینشتین صحت داشته باشد، باید «یکتایی» نیز وجود داشته باشد، نقطه‌ای دربرگیرنده «چگالی بی‌کران» و «انحناء زمان – فضا» در واقع، جایی که زمان آغاز می‌گردد.

جهان هستی در نتیجه انفجار بزرگ (بیگ بنگ یا مه‌بانگ) پدید آمد و از آن زمان با سرعت و شتاب مدام در حال گسترش بوده است. این حالت در اصطلاح «تورم» نام دارد و بر پایه آن در مراحل اولیه عمر کیهان تورم آن با سرعتی فزاینده و بسیار بالا‌تر اتفاق می‌افتاده است: ابعاد جهان هستی چندین بار در یک چندم ثانیه دوبرابر شده است.

تورم باعث شده است که کائنات شکل کلی بسیار وسیع و بسیار نرم و صاف پیدا کند. اگرچه کاملاً هم صاف و یکنواخت نیست: در برخی نقطه‌ها ناهمگونی‌هایی به چشم می‌خورد. این ناهمگونی‌ها منجر به ایجاد تفاوت‌هایی در دمای اولیه جهان هستی شده بود، امری که بازتاب آن را در مایکروویوهای پس‌زمینه کیهانی مشاهده می‌کنیم.

ناهمگونی‌های کیهان همچنین به این معنا هستند که جهان هستی در برخی نقاط با سرعتی متفاوت انبساط می‌یابد. مناطق کند‌تر در ‌‌نهایت دیگر گسترش نیافته و با سقوط مجدد کهکشان‌ها و ستارگان، و نیز منظومه‌های خورشیدی، را شکل می‌دهند.

بدین ترتیب، ما وجود خود را مدیون ناهمگونی‌های سطح کائنات هستیم. اگر کیهان اولیه به طور کامل نرم و یکنواخت می‌بود، هیچ ستاره و حیاتی نیز به وجود نمی‌آمد. در واقع ما‌ زادهٔ ناهمگونی‌های کوآنتوم کهن هستیم.

به رغم تمامی کشف‌های بشر در زمینه پیدایش اولیه هستی، رازهای بی‌شماری همچنان وجود دارند. ما کماکان در حال پیش رفتن به سوی یافتن پاسخی برای پرسش‌های همیشگی‌مان هستیم: این که از کجا آمده‌ایم؟ و آیا تنها موجوداتی در جهان هستیم که از چنین سؤال‌هایی ‌می‌کنیم؟‌

+ نوشته شده در چهارشنبه پنجم مرداد ۱۳۹۰ساعت 18:37 توسط سامان |

کامل ترین تصویر جهان با ۴۳ هزار کهکشان

تصویر پایین کامل ترین تصویر جهان با ۴۳ هزار کهکشان می باشد. این کامل ترین تصویری است که بشر تا حال حاضر از جهان هستی به دست آورده است. حاصل ۱۰ سال جمع آوری اطلاعات یک تصویر سه بعدی است که شامل ۴۳ هزار کهکشان است و تا ۳۸۰ میلیون سال نوری گسترش دارد. ‏
‏جهت گیری سه بعدی کهکشان ها و اجرام آسمانی نیز در این نقشه مشخص شده بنابراین با اطلاعات خام موجود می توانید یک نسخه سه بعدی از جهان را هم تولید کنید. هر چند شاید نقشه ده سال دیگر چندین برابر شده باشد. چرا که احتمالا هنوز اطلاعات ما از جهان هستی بسیار ناکامل است. اما فعلا تا ۴۳ هزار کهکشان بعدی را بلدیم! ‏
‏اگر می خواهید بدانید ما کجا هستیم باید بدانید که کهکشان راه شیری تقریبا یک نقطه کوچک در وسط های نقشه محسوب میشود. فکر منظومه شمسی را هم نکنید چون که خیلی کوچک تر از آن است که در این تصویر قابل دیدن باشد!

برای مشاهد تصویر در انداره بزرگتر لطفا بر روی آن کلیک نمایید

+ نوشته شده در شنبه چهارم تیر ۱۳۹۰ساعت 16:18 توسط سامان |

ماه و ISS

امروز میخوام یه عکس جالب براتون بذارم

خودتون ببینید و لذت ببرید(برای سایز اصلی روی عکس کلیک کنید).

+ نوشته شده در سه شنبه سوم خرداد ۱۳۹۰ساعت 15:48 توسط سامان |

روزی که به دنیا آمدید ، ماه در چه وضعیتی قرار داشت!!؟؟

خوب بعد از یه مدت طولانی من دوباره اومدم تا یه چیز جالب نشونتون بدم:

آیا دوست دارید که بدونید در روز تولدتون ماه در چه فازی قرار داشته؟

برای جواب این شوال به لینک زیر برید و تاریخ تولدتون رو وارد کنید

ماه در روز تولدتون

+ نوشته شده در شنبه سیزدهم فروردین ۱۳۹۰ساعت 17:26 توسط سامان |

دیسکاوری

سرانجام دیسکاوری با تمام به تاخیر افتادن هاش ، برای آخرین بار به مدار سفر کرد...

بله دیسکاوری صبح روز جمعه 6 اسفند 1389 ساعت 01:20 صبح به وقت ایران به فضا پرتاب شد و در مدار قرار گرفت. این پرتاب بارها و بارها به دلایل مختلف از جمله نشت تانکر بزرگ لغو شده بود.

شاتل دیسکاوری در ماموریت اس تی اس 133 یک ماموریت 11 روزه خواهد داشت.

این 39 امین سفر فضایی دیسکاوری و 133 پرواز از برنامه شاتل های فضایی است.

دیسکاوری در این پرواز مدول پرماننت مولتی پورپوز (پی ام ام) را که یک مدول چند منظوره دائمی است به همراه روبوت انسان نما به نام روبونات 2 و یک پلت فورم چیده شده از تجهیزات جانبی و اکسپرس حامل تدارکات شماره 4 را به ایستگاه فضایی تحویل خواهد داد.

استیو لیندسی فرمانده این ماموریت می گوید: ما قصد داریم تا "پی ام ام" را به طور روباتیک به ایستگاه فضایی اضافه کنیم. ما نه تنها آن را که پر از تدارکات برای خدمه است به ایستگاه می بریم بلکه این مدول پس از آن به عنوان جایی که وسایل در آنجا نگهداری و چیده می شوند برای خدمه ایستگاه نقش ایفا می کند و این چیزی است که در حال حاضر به آن نیاز دارند.

دیسکاوری به عنوان "عضو ممتاز ناوگان شاتل ها" شناخته می شود و هر دو بار پس از انهدام شاتل "چلنجر" و "کلمبیا" ماموریت های بازگشت به فضا به دیسکاوری سپرده شد.

دیسکاوری اولین بار در سال 1984 پرتاب شد، و این سی و نهمین پرتاب آن است. زمانی که دیسکاوری تقریبا دو هفته دیگر بر زمین فرود آید در مجموع - در همه ماموریت های خود - مسافتی معادل 230 میلیون کلومتر را طی کرده است. این بیش از فاصله زمین تا خورشید، یعنی 149 میلیون کیلومتر است.

زمانی که شاتل ها بازنشسته شوند، قرار است فضانوردان احتمالا تا اواسط دهه جاری با راکت سویوز متعلق به روسیه راهی ایستگاه فضایی شوند.